شاهکار شگرف امام حسین علیه السّلام‏ 

زندگى پر جاذبه و افتخار آفرین پیشواى آزادى سراسر نور است و روشنایى، آگاهى بخش است و روشنگرى، خردمندى است و خردورزى، درایت است و نو اندیشى، بیدارگرى است و غفلت زدایى، آموزش است و پرورش، تدبیر است و تربیت، هدفدارى است و آرمانخواهى، توحیدگرایى است و اخلاص، نماز است و نیایش، بندگى خداست و آزادگى از همه قید و بندهاى دست و پاگیر، وقار است و متانت، گذشت است و ایثار، ادب است و کرامت، همت است و سخاوت، بخشندگى است و دگر دوستى، صراحت است و صداقت، امانت است و وفا، عشق است و صفا، شکیبایى قهرمانانه است و پایدارى، بردبارى پیامبرانه است و جوانمردى، احساس مسئولیت است و خیرخواهى، بشر دوستى است و مردم‏نوازى، دعوت به زندگى شرافتمندانه است و منش انسانى، ژرفنگرى است و راهگشایى، کمال است و جمال و ...

 امّا در میان این گلها و گل بوته‏هاى عطرآگین و جان پرور، شاهکار شگرف عاشورا و حرکت عدالت‏خواهانه و قهرمانانه و آگاهانه و اصلاح‏طلبانه آن حضرت در برابر آفت هستى سوز استبداد و دستگاه هراس‏انگیز و خشونت کیش دین سالارى ساخته و پرداخته اموى، نه تنها از شکوهبارترین شاهکارهاى امام حسین(ع) که از بى‏نظیرترین و الهام بخش‏ترین و شعور آفرین‏ترین و موج انگیزترین رویدادهاى تاریخ جهان است و درست به همین دلیل هم این گونه اندیشه‏هاى مترقى و پویا و اصلاح طلب را به سوى خود جلب نموده و پیامدها و ره آوردهاى ماندگارى از خود به یادگار نهاده است.

هدف‏هاى بلند عاشورا

راستى پدید آورنده شاهکار شکوهبار عاشورا از آفرینش آگاهانه و حکیمانه و شجاعانه این فراز از زندگى الهام بخش و زندگى ساز خویش، چه چیزى را مى‏جست؟

کدامین هدف بلند را دنبال مى‏کرد؟

چه اصل مترقى و انسانى را پى مى‏گرفت؟

کدام گمشده مطلوب و محبوب را مى‏یافت؟

و در اندیشه تحقیق چه حال و هواى مطبوع، چه شرایط دوست داشتنى، چه فضاى دل‏نشین و دلنواز و چه دنیاى زیبا و عطرآگینى بود؟ و از چه چیزى رنج مى‏برد و بیزار بود؟

راستى امام حسین علیه السّلام چه مى‏خواست و چه علل و عوامل و انگیزه‏هایى او را به خلق این رویداد شگرف برانگیخت؟ و برانگیزاننده آن تجسم خرد و آن مشعل تابناک هدایت و آن سمبل نور افشان عدالت و آزادى و آن نمونه پر افتخار رادى و سرفرازى که بود؟

در راه یافتن پاسخ شایسته به این پرسش سرنوشت ساز، بهترین و آسان‏ترین راه نگرش درست و محققانه به منطق روشنگر و راهگشاى خود آن حضرت است وآن گاه به منطق خاندان گرانقدر و یاران روشنفکر و پروا پیشه و فداکارش؛ باید آن گونه که زیبنده است به پیام‏هاى انسان‏ساز، سخنان جاودانه، نامه‏ها و سفارشنامه‏ها، گفتگوهاى ماندگار، شعارها و سروده‏هاى پر راز و رمز، سخنرانى‏ها و خطابه‏هاى شورانگیز و شعور آفرین، و دیگر آثار بر جاى مانده از آن پیشواى والایى‏ها نگریست، در آن صورت است که شاید، هم با هدف‏هاى بلند و زندگى ساز او آشنا شد و هم دریافت که او چه مى‏خواست و از چه چیزى رنج مى‏برد و هم به علل و عواملى که آن حضرت را به تدریج به خلق آگاهانه و حکیمانه و دلیرانه و مدبرانه این حماسه بزرگ پى برد و هم انگیزه و انگیزاننده حقیقى آن انسان والا را شناخت و آن گاه خردمندانه اندیشید و الهام گرفت و براى یک زندگى انسانى و آزادمنشانه و بشر دوستانه و در خور شأن فرد و جامعه خردورز و متمدن و صلح‏جو و حق طلب درس‏ها آموخت.